Sabi ng bias mo, gusto nya sa babae yung may charming eyes. Kaya minu-minuto, napapatingin ka sa salamin, nagtatanong kung may charming eyes ka ba. Kasi nagbabakasakali ka na mapapansin ka ng bias mo kapag nakita nya yung mga mata mo. Gusto mo na kapag nakilala ka nya, maiinlove sya sa mga mata mo, sayo - at mawawalan sya ng rason para magsawa dito. 

Titignan mo sarili mo. Magagandahan ka kahit papano. Pero bigla kang mapapatingin sa paligid mo. Mapapatingin ka sa mga babaeng may mas magandang mata sayo. Mapapatingin ka uli sa salamin at magbubuntong hininga. Hindi perfect yung mata mo, may mas maganda sayo, hindi ka na magugustuhan ng bias mo.

Gusto ng bias mo ng short girls. Pero simula bata ikaw na yung isa sa pinakamatangkad na babae sa klase. Palaging nasa likod ng pila, palaging tinatawag na ate. Dahil dyan, ikakahiya mo yung height mo. Hindi mo mamahalin yung pagiging matangkad mo. At wala kang magagawa don. Hindi ka magugustuhan ng bias mo. 

Gusto mong maging perfect.

Gusto mong magstand out sa milyon milyong babae sa mundo.

Dahil nagbabaka-sakali ka na kung mari-reach mo yung standards ng bias mo, mapapansin ka nya. Magugustuhan ka nya katulad ng pagkakagusto mo sa kanya.

Dahil natatakot ka na kung hindi ka kasing ganda ng ibang babae, hindi na magaaksaya ng oras yung taong mahal mo para kilalanin ka. Alam mong iba ka, naappreciate mo yung totoong ikaw sa loob ng panglabas mong anyo. Pero alam ba yon ng bias mo? Hindi. Kaya ikaw tong nagkukumahog na talunin yung iba sa kagandahan. 

Natalo mo yung isa. Pero pagtingin mo sa kabila, may mas maganda na naman sayo. 

Hanggang sa mapapansin mong madami sila. Milyon-milyon silang lamang sayo.

At mada-down ka. 

Tama na.