I wrote letters to you every single day.
But none of them was sent to you.
And I’m sorry if I can’t get it to you
All of these are hard, baby, terribly hard.

If you’re not good at studying, don’t even think about liking me. EXO may seem like the most important thing in the world to you right now, but in a few years, you’ll regret it. You’re going to be a 12th grader soon and it may be the most important time in your life, so focus more on your studies than us and meet us again proudly in the future.

“

—	EXO’s Kai  + In Korea, you take your college entrance exams in 12th grade. Kai said this to a rising high school senior who told him that her grades were slipping. She asked him to say something to encourage her.

Isa pa yan sa mga hindi ko magets. Bakit parang binabase nila sa trabaho yung mga bawal sa bible. Kapag artista, bawal gustuhin kasi idolatry agad. Pero kapag sundalo, pwedeng pumatay kasi trabaho naman daw nila yon. Bakit ganon tupangina. 
Ok im not ok.

I used to write for him every summer nights, converting my love into letters and phrases which I don’t usually use. I liked him so fast. I liked his incredible wits and torturing cuteness. I liked the way his laugh leaves echoes into my mind, the way his eyes disappear whenever he smiles.
It was horrible, yet fascinating. I almost forgot the feelings that your eyes give me whenever they face the camera lenses around you, making it as if you are looking directly at mine. The way your voice gives me chills and sends dramatic signals up to every nerve I got. I haven’t even admitted this to anyone, not even to myself, but he almost knocked you off. You were so late. I almost gave up my waiting. And that’s awful. I know I’m awful. That’s a part of my worries. What if I don’t deserve you? What if I like you so hard, but there’s someone else who loves you harder? What if we are really not meant for each other? What will happen to my hopes? To all of my dreams for the both of us? I just cannot… swallow. I don’t know.
I’m not perfect. There’s no way I  would deserve you, chen.

A week ago (2)

I know it’s really late but I can’t miss the chance to write again to you. I just finished Nick and Norah’s Infinite Playlist. And how fascinating it is to feel sparks and rainbows with it, when I felt nothing but boredom when I first saw the movie. 

And there it was, aching again. And I don’t know whether it was because I like you so, so much and I have always - ALWAYS - longed for you, or maybe it was the fear that we might not be together in the future. I crave you, every part of you. And I want you to be a part of my future. I want you to hold my hand and secure me, and I’ll do the same for you. I fucking want you so much and heaven knows how much I’d be willing to give my whole love to you.

And maybe there’s a reason why I enjoy every romantic movie I could get and watch. A reason why I feel so good with books. A reason to be excited on traveling the world. Because I’m assuming that someday, I’m going to wake up in a monday morning and see you lying beside me, and I’d whisper to myself, ‘wow, I will never get tired of waking up anymore’. Because someday, we would walk along the streets of new york with our hands glued to each other. Because someday we would stay up all night watching romantic and heart-breaking dramas, and throw popcorn at each other’s face and stuff. Because someday, I’ll scream out of the blue, and maybe - well I’m kinda sure of it - I’d still feel incredible and proud and happy that you are here, right beside me, spending the rest of your life with someone who used to go to your concerts and fangirl-ed over you. Someday I’m going to be really, really happy because I have already reached my dream - and that’s you.

A week ago.

_{Jongdae pls}

I fucking want to leave you. I want to leave the fandom. I don’t want to admire you anymore, I feel so hurt and hopeless and shit. I don’t want to let my hopes down again, because that is how things happen all the time. I fucking feel like you’re so high to reach, you’re so perfect and I don’t deserve you. You deserve someone who’s really beautiful and more understanding and sweeter and more.. just better. Someone who’s really better than anyone and who would make you so proud. I want you so, so much and I want you to be with me but I feel like, you, being with me is fucking inappropriate. What if it’s true, what if I should listen to what everyone says? What if I don’t really have a chance to be with you? What if there’s really no possibility for us to meet or fall with each other or stuff? What if everything that I’m imagining right now is just a part of my imagination? What if these things won’t become true someday? Ugh. I want to give up now. It just hurts to love someone who, you know, would never fall in love with you too. It hurts alot. I’m trying so hard, trying to be brave and strong and to fight for this thing. But… what am I really fighting for? If I fight for my love for you, would you even notice? Ugh. 

Ugh.

Ugh.

But everytime I look at your fucking face, everytime I see those sparkling eyes, those lips that never fail to give me chills everytime it perfectly curves - I feel so.. captivated. Smitten. I feel magic with those cute laughs and sweet smiles. I feel like I’m loving you more and more every single time. And I know this is kinda wrong because I’d feel hurt for sure, in the end. But I can’t help it. Every time I look into your face, I fall in love even more. 

Jongdae. Please don’t hurt me. I love you this hard and I’m still not giving you up even if it’s hard. I love you even if I know you won’t notice me back. 

This is hard.

Hindi ko alam kung insulto ba yung pagtawag nila sakin ng “Ate Chloe” kahit alam nilang mas matanda sila sakin o naappreciate lang nila yung pagiging mature ko….. magisip.

Ok.

Sarap apakan ng paa ni elmo. Cute nya.

Marry a musically-inclined man.

Someone who plays an instrument. It can be someone who gracefully shift his finger from black keys to the white keys that would produce a harmonious piece. Or someone who strums the strings with the right amount of force and coordination that gives an acoustic sound. Or someone who blows a pipe and then cover the holes smoothly that provides a very romantic rhythm. People who play instruments are the ones, who are persevering once they are captivated by an instrument, they could spend sleepless nights just playing that instrument. Or, they could just hold that instrument forever. And as a lover, they are the ones who will never let you go once they fell in love with you. They would spend too much time with you and they could hold you forever. They will do everything just to be with you and happy with you, they could play you an instrument all through the day and night, and would even teach you, once you desired to. They might be the clingy kind of lover, but that’s how they show love.

Someone who sings. Someone who would always own the stage with his emotions and integrity in performance. Someone who will never get intimidated by those people who watch him because he knows that his purpose in stage is not only to have an emotional contact with the audience, but also, to release all the feelings that he long enough kept in his heart. Someone who would just close his eyes when the music starts to play, and he would be exactly the main character in the song he’s singing. People who sings are the ones, who are emotional when it comes to showing their feelings. They could sing all night long or listen with the same music everyday. And as a lover, they are the ones who are vocal with their feelings. They are also the romantic kind of people, because they are kindled by the emotions of the song, and they want to act according to the song they sang. They are irritated with the smallest thing because they want the relationship as perfect as those in the songs and he’s afraid that those sad songs would make sense to you. They might be the moody kind of lover, but that’s how they crave for love.

Someone who compose songs. Someone who would just locked up in his room and write poems that would soon be lyrics. Someone who would think about an inspiration and the memories he had gone through with that person and would just let his mind fabricate words that would suit every piece of memory— either it’s negative or positive. Someone who would over think things and would find it hard to sleep at night and would spend the whole time writing instead. People who compose songs are the ones, who are sensitive when it comes to everything that happens around him. They remember every details because these are the ones that pushed those pens to write songs. They remember every words because these are ones that pushed those eyes opened 24 hours. And as a lover, they are sensitive enough to understand those “I’m fine” and “It’s okay” that are common alibis of woman in pain. And once you get jealous, they also know. Or when you are upset, they also know. They are the heart of every song, so all those songs that caught your heartache, are created by their intelligence. So they are already conscious of every emotions you will try to hide. They might be the tricky kind of lover, but that’s how they prolong a relationship.  

Isa sa mga characteristics ng ideal guy ko yung pagiging musically-inclined. Hindi ko fully maexplain kung bakit. Siguro ito din yung rason kung bakit lahat ng bias ko sa kpop, puro main vocals (except kay key. Pero bias ko din si onew sa shinee. Mas inaano ko lang si Key kasi idk). I admire boys who love music. Super. Maski naman babae eh. Ok.

Nakakatamad magblog. Hahaha. Hindi ko alam kung may sense ba mga pinagsasabi ko. Ang tagal kong hindi nakakakita ng bagong tao kaya kung ano ano natakbo sa isip ko. Nakakabaliw.

Gwapo ni Justin Timberlake. 

Donwori mas gwapo ka Chen.

28th

Naiinis ako sa mga tao ngayon. Naiinis ako sa sarili ko. At ang pathetic ko talaga, parang me-against-myself-against-the-world yung feeling. Basta ganon. Medyo ewan. 

Naiinis ako sa sarili ko kasi ang dami kong kinaiinisan ngayong mga araw. 

Huhuhu grabe ang dami kong kinaiinisan.

Wala na nga akong ginagawa ngayong mga araw e. Tulog lang ako ng tulog. Tapos daldal kay Jamie. Hindi ko na natutulungan yung taal kasi hindi ko alam, hindi ko alam kung paano. Feeling ko wala akong matutulong. Feeling ko wala akong idea, tinatamad ako ng sobra, wala sa mood katawan ko pati utak ko. Ayoko umepal sa kanila hindi ko alam kung bakit. 

Nakakainis si Mam Delos Santos. 

Nawala ko yung libro ni Cj. Hindi nya pa alam. Hanggang ngayon kinakabahan pa din ako. Pero kaya yan.

Sana manalo ako sa giveaway.

Yung isa kong schoolmate na hindi ko kilala kinausap ko kanina kasi photocard nya si Chen. Kinilig kilig ako mukha akong timang di naman kami close.

Bala sya sa buhay nya. Basta proud ako kay chen kasi super nagiging famous na sya tapos sabi nila super super super gwapo daw nya sa personal at magugulantang ka daw kasi mukha daw syang demigod hahaha abnormal tsaka ang bait bait bait nya sa mga fans tapos ang landi nya hahahaha ok. Im so proud talaga. Feeling ko super galing ko pumili ng bias chos haha nudaw.

Nakakainis mga tao ngayon. Alamobang ang dami kong minurang tao sa isip ko ngayong araw. Kajirits.

Najijirits na din ako sa sarili ko.

Bala kayo.

When we long for life without difficulties, remind us that oaks grow strong in contrary winds and diamonds are made under pressure.

—	Peter Marshall

29th of August - Buwan ng Wika Celebration

Hello. Totoo yon, nagiguilty talaga ako kasi hindi ko na binalikan yung Taal. Alam mo bang habang nasa bohol ako, medyo sumasakit puso ko sa sobrang guilty, kasi yung taal nasa taas, nagpapakahirap ng sobra, pero ako nasa baba lang kasama ng mga kaibigan nya. Hindi ko alam. Pero habang kasama ko sila Gen, nafeel ko yung saya na matagal na matagal ko nang hindi nafifeel. Hindi ko alam kung anong dapat kong piliin. Kung yung responsibilidad ko ba sa ibang tao o yung kung anong kailangan ko.

Actually kaya hindi ako tumutulong, kasi medyo naiintimidate ako kay madz. He he hehaoheaoeha ang plastik ko ba. De, hindi naman ako naiinis sa kanya, wala akong tampo. Pero naisip ko lang na siguro mas mabuting ileave ko na lang sa kanya. Kasi wala lang. Medyo nagbibida bida kasi sya, though hindi naman sya masama. Alam mo yung parang ang super nya magleader, tapos kung ano yung hindi nya kaya tsaka lang sya lalapit sayo. Pag binibigyan ko sya ng ideas, ayaw nya naman. Medyo nadala na din kasi ako sa noli pati sa tshirt. Parang super nastress ako sa noli ng sobra tapos nung bakasyon iniisip ko yung buwan ng wika tsaka tshirt pero mas inisip ko yung tshirt kasi medyo nabwisit ako kasi walang gustong maglakambini kaya naisip ko na wag na lang sumali sa muse muse na yan kasi ayokong gumastos tapos baka di naman manalo kasi nadala ako sa nutrition month ayoko din kasi mastress para sa wala kasi gusto ko kung sasali kami yung paghahandaan ng over over para sure na manalo para magbunga effort namin tapos ayaw ni madz kaya sya pa din nasunod pero okay lang sakin na sya nasunod don basta kakayanin nilang gawin yung damit nang tapos pinush nila yung muse tapos di na lang ako nangialam kasi ayaw ko nga maistress tsaka pagod na ako sa mga ganyan ganyan!!!! Basta ganon. Para kasing ang dami kong stress na nareceive noon kaya gusto ko magtake muna ng rests sa buong mundo hahaha gusto ko maexperience naman yung feeling na *basta nakakatamad idescribe* na matagal nang hinahanap ng puso ko char. 

Pero ayon nga. Ang saya ko kanina pero hindi sya yung saya na basta masaya lang. Totoong feeling sya, ang deep nya. All this time feeling ko ang alone ko pero nung kasama ko na sila parang nafeel ko yung love, yung support, yung pagkakaroon ng real friends. Yung hindi ka iiwan or pagpapalit kahit ang tagal nyo nang di nagusap. Aaminin ko medyo hindi ko na mafeel ulit yung saya sa taal kasi secret basta. Pero mahal ko pa din sila kahit minsan ang alone sa feeling na parang ang boring na basta. Iba din kasi yung feeling kapag kasama ko sila Pam e. Parang nalalabas ko yung sarili ko, yung totoong ako. Though hindi naman kasalanan ng taal na hindi ko naeexpress yung sarili ko sa kanila. Totoo naman ako sa kanila, pero yung childish na maingay na mukhang ulo ulo na side ko sa dwegsters ko lang talaga nalalabas. Mahirap mawalay sa mga kaibigan mo okay. Lalo na ako na super tagal magopen up sa isang tao unless gumawa sya ng paraan mismo na maging comfortable ako sa kanya. 

Kaninang umaga andon na eh, tumutulong na ko. Ewan nagenjoy ako dun sa mga sequence feeling ko gusto kong gumawa ng isang milyong ganon. Dapat din tutulungan ko sila sa payong, which is super gusto ko sanang gawin kasi gusto ko bumawi. Kaso nung nakita ko sila pam na umakyat pa all the way from 1st to 4th floor, wala lang. Namiss ko sila tapos parang alamoyon, hindi mo yon alam.

1st time ko masabihan ni Sir Tristan ng “good”. Dati napapatawa ko si sir tsaka yung iba tsaka nagagawa ko naman ng maayos pero hindi ako nasasatisfy kasi walang good, it means hindi ako nagiimprove. Pero kanina huhuhu. Yung feeling na medyo namamalat ka tapos super dry ng lalamunan mo tapos wala ka sa mood pero nagawa mo ng maayos yung pagvovocalize. Hi hi hi. Kaso dun sa kanta na, hindi ko makanta ng maayos. Wala nga sa mood yung lalamunan ko okay hahaha may ubo’t sipon pa ko.

Nakita ko yung kamukha ni D.O kanina. Medyo ilang beses. Pero wala akong nafeel, hindi din ako nakyutan. Medyo nauurat ako sa kanya kasi hindi sya namamansin tapos hindi din sya tumitingin. Buti pa yung ibang kachoir namin. 

May kaclose akong bago sa choir. Mehehehe hindi ko alam pangalan nya. Pero mabait sya huhu.

Medyo nakakadisappoint sa part ko yung tinry mo yung best mo para icheer yung mga kaklase mo tipong mukha kang pabo don tili ng tili tapos pinagtitinginan tapos wala lang hindi naman nila narinig de parang di din ako nakabawi ok.

Nakakaiyak ang dami kong arti.

Kahit na hindi ako nagmanage sa buwan ng wika, naiistress pa din ako. Dahil nga don sa nawala okay!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Tsaka sa fieldltrip!!!!!!! Kinakabahan ako ayoko ng heights tinatakot pa nila ako!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Natatakot pa ko kasi baka nagtatampo sakin yung taal!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Tapos di pa ko nakabawi!!!!!!!!! Tapos yung concert pa!!!! Tapos yung mga magbibirthday pa ngayong september!!!!!!!!!! Tapos yung pera ko unti unti nang nauubos!!!!!!!!!! Tapos nauntog pa ko kanina sa jeep nakakahiya ang lakas parang may nagsalpukang planeta huhuhu 

Ok lang yan atleast nalaman kong 5’5 ako. At sakto weight ko sa height ko. At pwede na kong maging member ng girl group char feeling pretty

Nakakaloka.

I would like to walk along the streets of New York. See its incredible city lights and amazing sceneries. But I would like it more - really, really more - if you are with me. I would like to hold your hand in the middle of the crowd and see the sparks in your eyes. I would like to be with you when I go travel Paris. I would like you to see the best of my happiness as I scream to the top while sprinting to the oh-so gorgeous Eiffel tower. I would like you to be beside me while seeing the lights of Las Vegas. London, Macau, Hongkong - I would like you to be with me wherever I go. I'd like to travel the world, but I would like it more if you are with me.

6 DAYS AGO

Napanaginipan ko kaninang madaling araw si Chen. Ewan, parang sa Pilot ata yon. May pratice sila para sa isang concert. Pumunta daw ako agad kahit may ginagawa ako. Nakita ko si Chen sa baba ng grand stand, medyo madaming artist sa unahan nya. Sumigaw ako. Sabi ko “Oppa!!! Saranghae!!!” although chura ko talaga kapag nagsasabi ng Oppa. Tapos lumingon sya. Parang ngumiti lang sya na “Oh, tapos? Okay.” Hindi ko alam kung bakit ganon expression nya, kung mainit lang ba talaga don sa lugar o wala lang talaga syang paki. Tapos niyayaya na akong umalis nung kasama ko, di pa din ako paawat. Sabi ko “I’ll support you whatever happens! I’m so proud of you Jongdae!” tapos nod lang sya ng nod ng may weak smile.
Yun siguro isa sa mga fears ko.
Yung magpakahirap akong makita sya. Yung super winish ko yung ngiti nya sakin. Yung super gusto kong magstand out sa mga fans. Pero pagdating ko sa harap nya, parang wala lang ako. Although ganon naman talaga ang reality. Ayoko lang tanggapin.
Napapansin ko na madalas ko pala mapanaginipan si Chen. Hindi ko lang natatandaan kasi hindi pa ko nakakapanaginip ng super ganda kapag sya yung bida. Siguro palagi akong nagwoworry bilang fangirl.
Chloe. Think positive.

Ngayon na lang ulit ako nakapaginternet dito sa comlab. Grabe. Last year palagi kaming nagiinternet ng dwegsters. Dahil sa bawal magtumblr, dito ako nagbablog. Ang landi landi ko pa non. Nasa kasagsagan pa ko ng kalandian sa kaklase ko, tipong feel na feel ko magblog kasi alam kong mababasa ng iba tapos iduduldol ko sa kanila mga kalandian ko. Tapos natatandaan ko pa, dito ko din binati si Chen nung birthday nya. September 21. Hindi ko pinaghandaan. Hindi pa big deal sakin. Dito ko din binati mga kaibigan ko, lahat sa time ng computer, sa computer lab. Nakakamiss. Ang dami nang nagbago ngayon.
Hindi ko ineexpect na magiging ganito lahat. Hindi ko alam. Walang nakakapansin, pero actually ang complicated ng nafifeel ko, parang super sad na ewan. Nakakatamad na din magdrama. Gustong gustong gusto ko magsabi sa isang tao ng lahat ng dinadamdam ko pero, wag na. Wala naman silang pakialam. Hindi din naman worth it. Chura no. Ok.
Nakakatamad.
Pero ayos lang. Thankful na din naman ako kahit... ok.
Landi.

Napansin ko lang na puro Chen lumalabas sa bibig ko. Konting kibot maaalala ko agad si Chen, ikukwento ko si Chen kahit kanino, maski sa mga hindi naman interesado. Parang ang obsessed kasi. Tsaka ang lala, ang tindi. Minsan parang hindi ko na minimean yun eh, parang nagiging habit ko na. Basta sabi na lang ako. Natatakot kasi ao na baka dumating yung time na hindi na ko makafeel ng kahit anong feelings kapag sinabi ko yung pangalan ni Chen kasi super sanay na ko sa kakasabi ng pangalan nya.

Pero ok. Sya naman dahilan kung bakit hindi ako late kahapon. Though nagiguilty ako kasi ang usapan namin ni Jamie, 5 lives, attendance pati notebook (ata). Hindi sineseryoso ni Jamie pero ako siniseryoso ko. Pero kanina 3 beses akong hindi kumopya sa notebook, chos, ewan, basta nung TLE hindi ako kumopya. Bawas life na ba yon? Huhuhuhu pano yon buong school year ko paninindigan yung 5 lives.

Pero wala naman din kasi sa mga ganon yon diba? Kung meant ang dalawang tao para sa isa’t isa, they’ll always find their way back. 

Hahahaha halatang tinatamad na sa 5 lives.

De pero tatry ko yung best ko. Pag lumampas ako, di pa din ako gigive up. Syempre. Hahahaha. 

Isa yon sa mga gusto ko sa sarili ko. Alam kong ang dami kong hindi matanggap sa mukha ko pati sa ugali ko okay. Pero sa part na hindi ako gumigive up sa mga bagay na nagpapasaya sakin or kahit mga tao na once na nagmean sakin ng sobra, proud ako don. Loyal ako, wala, napansin ko lang. Although ang dark side ko lang don, sa sobrang pagiging loyal ko minsan tinatago ko lang yung mga dinadamdam kong pagkukulang ng iba sakin, para lang hindi maputol yung friendship. Pero, okay.

Gusto ko pumunta Divisoria. Wala lang ako time.

Hay nako. Kinikilig talaga ako sa mga kaklase ko kanina. Proud sila sa Noli namin, natapos na daw. Tinatanong ko sila kung maganda ba, sabi nila maganda daw. Nalilinisan daw yung iba. Basta maganda chuchu. Sabi din ni Mam maganda, though hindi ko alam kung napipilitan ba sya kasi halatang pinaghirapan namin dahil sa props o maganda lang talaga. Ako kasi, hindi ako ganong nagandahan. Pero super naappreciate ko yung efforts nila. Yung mismong flow lang kasi, ang gulo. Ewan. Pinagisipan ko naman yon. Pero, feeling ko kinulang lang ako sa pagiisip, tinatamad kasi ako e. Naunahan din ako ng jirits dahil kay Mam tsaka hindi ako interesado sa kwento. Tsaka wala lang. Totoo yung sabi ni Cj, alam ko naman din to sa sarili ko. Ang perfectionist ko. Gusto ko kasi tuloy tuloy yung salita, tapos pag nagaayos, tulong tulong lahat, walang nagsasalita, basta work lang ng work. Medyo yun yung napansin kong pangit eh. Nagkurtina pa, eh ang gulo din naman habang nagaayos, ang daming nagpapanic. Tapos kitang kita kasi ang nipis ng kurtina tsaka medyo bitin yung length. Pero okay lang. Naiintindihan ko na din naman. Siguro nga baka normal lang yon. Mas magiging perfect siguro yon kung napractice namin ng may props. Tsaka baka di ko na super naaappreciate yung kwento kasi ako yung gumawa tsaka masyado na kong nagsawa sa ilang ulit ba naman ng practice. Pero kahit hindi ako super satisfied kasi hindi naging perfect yung ibang scene, satisfied naman ako kasi satisfied mga kaklase ko. Ayos lang sakin basta naging masaya sila, parang nawawala kasi worries ko kapag ganon. Tapos natatouched pa ko kasi sabi nila nakakaproud daw ako kasi ang galing ko daw chuchu. Omaygad. Ano ba kayo. Ang galing nyo din huhuhuhuhu im so proud of you guys. 

Ang dami ko ding natutunan. Diba nga gusto ko maging director. Ang daming downs ng noli eh. Kasi kahit ginagawa ko kung ano yung gusto kong gawin - yung pagdidirect ng isang play or anything, andon pa din yung mga parts na hindi maayos yung mga practice dahil madaming distractions, yung mga kajiritan kapag walang nakikinig sayo, yung malapit ka nang gumive up kasi feeling mo ang powerless mo sa mga kasama mo - pero dahil sa hindi ka gumive up, nagsucceed kayo. May natapos ka, na kahit hindi kasing perfect kagaya ng plinano mo, naging masaya ka pa din kasi nagkaroon ka ng experience. Natutunan ko na hindi ko dapat iniistress masyado sarili ko kapag tinotopak ako sa mga kasama ko, na hindi ko dapat hinahayaang maapektuhan yung mismong project dahil sa mga mood swings ko. Na sa isang bagay, mabuti din yung hindi mo super tinutuon lahat ng stuff dun sa bagay na yon. Learn to cool off. Learn to smile, to laugh - despite of all these hard battles you are facing each day. Learn to be happy. 

Thank You God for all these opportunities. Thank You for everything.  

8/2

Natutuwa ako, parang super relieved nako. Nawala stress ko dahil sa taal. Hindi ko alam. Natatawa din kasi ako kanina kasi ang cute ni janine at sanchez tapos natatawa ako sa mga kinaiinisan nilang lahat. Tapos ang close namin talaga kanina. Sana mas lalo pa kaming maging close.

 Ang pinakanakakatouched kasi, yung feeling na dinamdam ko ung asal ko kaninang Filipino kasi medyo ang taray ko kanina kasi nauurat ako kay samson tapos medyo nadamay na lang silang lahat kasi nga paulit ulit kami kasi nakitang nagpapractice labas ng labas si hans para sa puerto parang timang. Edi ayon. Tapos kinukuha pa ni dennis yung script. Tapos nauurat ako kay Mam. Tapos minsan kakapaulet ko sa kanila feeling ko naiinis sila sakin. Tsaka minsan feeling ko ang arte ko kasi gusto ko perfect na tono, nagiguilty na ko kasi kakapaulet ko sa kanila wala kaming matapos. Tapos nung sinabi ko sa kanila yon huhuhuhuhuhu sabi nila ayos lang daw tapos sabay sabay sila tapos sabi nila naiintindihan daw nila ako kasi stressed na daw ako nafifeel daw nila ako huhuhu TUPANGINA alam mo ba yon. Super natouched ako don tupa. Yung feeling na inaangat ka nila sa mga oras na nadadown ka. Tapos sabi nila gusto daw nila ako kasi ang galing kong leader. To be honest nagiguilty talaga ako kasi hindi ako magaling na leader, minsan baka madisappoint ko sila, minsan feeling ko kaya hindi kami nananalo kasi ako yung nagpipray tuwing may event, kasi mahilig ako sa cramming nadadamay ko sila medyo, kasi ang gulo ko sa mga announcements. Pero naappreciate pa din nila ako. ALAM MO BA KUNG GAANO NAKAKATOUCHED YON TUPANGINA.

Kahit naman may mga tao pa din na nakakaurat sa taal, kahit may mga hindi nageenjoy, masaya pa din ako kasi may mga nananatiling loyal sa taal. Sana ayon, hindi na sila maurat sa taal, welcome na welcome naman sila e. Natatouched nga ako sa mga kaklase ko kasi wala lang, sila yung nageeffort para makicope up (tama ba yung cope up omg). Hindi kasi ako ganon. Hindi ako hi ng hi, hindi ako nakiki-in palagi kasi wala lang. Kahit ganon ako pinapansin pa din nila ako.

Okay.

Kanina nadedepress ako kasi namimiss ko yung 2silver. Hindi naman dahil ayoko sa taal. Namimiss ko lang sina gen at pam. Pero ngayon, ayos lang. Kahit may kulang sa insides ko, unti unti pa ding pinapantayan talaga ng taal. And I’m thankful for that.

Thank You God for this wonderful day. Thank You for these wonderful people.

8/4

Imbis na magreview, nanood lang ako ng movies kahapon. Actually dapat ang una kong panonoorin The Vow. Di ko lang matuloy tuloy kasi yung umpisa daming kissing scene hahaha, tapos baba ng baba yung ate ko. Awkward tuloy. Kaya Warm Bodies na lang muna. Totoo nga sabi ng mga kaklase ko, corny nga. Hahaha. Gwapo lang yung lalaki, pero corny. Pero ayos lang. May part don na super natamaan ako. Ayos lang din.

Sa The Vow, ewan. Ang tagal ko na syang gustong panoorin kaso natatakot ako kasi baka madaming kissing scene. Pero ang ganda. Actually tinatamad akong panoorin yung The Vow kasi akala ko nung una, pang mature na love story yon. Yun pala, ayos lang. Ewan. Umiyak ako don hahahaha parang timang. Nakakarelate kasi ako eh. I mean, hindi dahil sa in love din ako okay. Alam ko lang yung feeling na after all this time, biglang magbabago lahat. Yan din yung dinadamdam ko ngayong mga araw eh. Yung feeling na miss na miss mo sila, yung tipong gustong gusto mong bumalik lahat sa dati, pero wala kang magawa. Yung parang kinalimutan na nila yung mga memories nyo. Boom. Ang zaketz guys. Mukha talaga akong timang, pinagtatawanan ko sarili ko habang umiiyak kasi hindi ko alam. Yun yung iyak na hindi ko pinwersa. Bigla biglang lumabas. Tapos wala lang. Gusto din ni Chen yung movie na yon. Actually kaya lang ako nagkaroon ng interes panoorin yon dahil kay Chen. Sabi nya kasi kung magiging movie character sya, si Leo yung pipiliin nya. Ganon daw sya magmahal. Gusto nya mas mamahalin nya yung babae kesa sa pagmamahal na meron yung babae sa kanya. Basta. Gets nyo ba yon. Ang sweet diba. De, tsaka maganda din yung setting. Pramis. Ewan. Isa na sya sa pinakafavorite movies ko. Ang daming lights, ang ganda ng city. Ang ganda ng music. Ang ganda ng plot.

Ang ganda ni Rachel McAdams. Sana ganon na lang din ako kaganda. Pramis pag ganon ako kaganda araw araw akong lalabas ng bahay hahahaha tupa. Tapos ang galing nya umacting.

Gwapo ni Channing Tatum tupangina nya. Mas gwapo si Chen. Nerks harot!!!

At mapeh palang narereview ko.

Good luck sakin bukas.

8/4

Namimiss ko yung dwegsters. Shocks namimiss ko talaga sila!!! Alam nyo bang kapag naiisip ko yung mga memories namin tupangina nakakaramdam ako ng atomic bomb sa dibdib ko? Tapos tuwing kinakanta ng mga kaklase kong otaku yung sinayaw namin sa foundation day noon (maka “sinayaw namin" feeling dancer hahahaha char) napapatulala ako at napapatingin sa bintana at namimiss yung 2 silver at namimiss ng over over yung dwegsters. Nakakamiss yung mga malalanding kilig pag may nakakasabay na pogi sa daan, yung pagtatawanan nila ako tuwing science kasi sila lang yung nakakahalata ng mga kalandian ko, yung hindi ako kakabahan kapag may oral exams sa kahit anong subject kasi andyan sila.

Wait ipapalabas yung exo wait

Okay. Ang sarap magsenti. Puro ako miss ngayon. Kung nagrereview na lang siguro ako edi sana may napapala ako sa buhay ko.

Anyway, naiinspire ako sa pinanood ko kanina. Narealize ko na imbis na bumili agad ako ng pagkain basta mapadaan ako sa canteen kahit hindi pa naman ako gutom na gutom, tipirin ko na lang yung pera ko. May mga tao kasing alam mo yon, kailangan pang magpakahirap ng ilang oras makakuha lang ng limang piso, kinse. Yung ganon. Ang dami kong blessings na natatanggap tapos minsan hindi pa ko satisfied. Yung iba halos maghingalo na magulang kakagapang para sa pagaaral ng mga anak nila. Ako naman puro landi sa exo, magkakabisado na nga lang hindi ko pa magawa. Palagi na lang akong tinatamad. Palaging puyat. Natutulog sa klase imbis na gumawa ng mga requirements.

At alam mo yon, imbis na magreview ako sa oras na to type ako ng type.

Ge.

8/5

Ang ayaw ko kasi, yung kapag nagmamadali ka tapos lahat naman sila petiks lang. Alam mo yon. Nagpapakahirap ka para sa kanila, tinutulungan mo sila, na sayo lahat ng pressure, hindi ka pwedeng tumunganga, magbreak, kumain, uminom ng tubig, hindi ka pwedeng pumunta sa mga club meetings, ikaw lahat magoorganize, kapag di ka naginitiate walang mangyayari sa inyo. Tapos silang lahat, nakaasa lang sayo. Alam mo ba kung gaano nakakastress yon. Yung imbis na tumulong naman sila sayo, yung practice-in nila yung lines nila, yung magusap man lang sila sa props or sa kahit anong hindi pa settled - nakatunganga lang sila. Isa kasi yon sa pinakaayaw ko. Yung nakatunganga lang, naghihintay lang sayo, tapos kapag inasikaso mo sila nganga pa din sila. Walang mapakita. Buti sana kung magaling talaga magacting or what. Pero hindi eh. Kailangan mo pang paulit-ulitin. Ugh.

Okay. Ang igsi talaga ng pasensya ko. Ano ka ba chloe. Be openminded. Intindihin mo na lang sila. Wag ka padala sa stress mo.

Please, I’m willing to help you guys. I already exerted so much efforts, ginawa ko na yung script, tinutulungan ko na kayo sa mga tono, bilis, facial expressions. Gawin nyo na lang talaga. Pagpractice-an nyo na lang. Cooperate. Hindi naman kayo bubuhat ng mga sakong bigas para mahirapan kayo ng sobra sa pagkakabisado ng mga simpleng lines eh.

Too much stress.

8/6

Namimiss ko yung exo. Kahit na araw araw ko silang nakikita sa internet, kahit na palagi ko silang iniisip, nafifeel ko pa din na ang layo ko sa kanila. I mean, okay, malayo naman talaga ako. Both physically and kind of emotionally, kasi these days wala talaga akong mapaglabasan ng exo feels. Namimiss ko na yung dati. Namimiss ko na magfangirling. Feeling ko maski ako umalis na din sa fandom. Wala akong mapagsabihan ng feels, hindi ako makapaglandi. Grabe.

Nauurat ako. Ang lungkot ko ngayon. Super. Nagagalit, super nauurat, nanghihinayang, natatakot. All in one. Gusto ko na talagang umiyak. Alam mo yon. Kanina nga sa jeep palabas na yung luha ko eh. Kaso nakakahiya. Mukhang baliw. Naiisip ko kasi na wala, medyo walang pagasang maayos yung dula-dulaan. Nauurat ako sa mga kaklase ko. Nauurat ako sa mga hindi nagseseryoso. Nauurat ako kasi karamihan sa kanila hindi nageeffort magkabisado ng lines. Hindi nageeffort magpractice ng lines, tipong pag pinapractice ko sa kanila yung isang line kailangan ko pang maghingalo para lang matama yung tono, facial expression. Nauurat ako. Sobra sobra sobra. Nauurat ako kasi ayaw nilang makinig. Nauurat ako kasi sarili lang nila iniisip nila. Nauurat ako kasi sa thursday na yon pero parang wala lang sa kanila. Alis sila ng alis, galaw ng galaw, harot ng harot. Hindi mapractice yung isang scene kasi wala sila, nasa tindahan, gutom bawat minuto. Yung tupanginang feeling na ako nga hindi makapagbreak para lang tulungan sila pero sila tong tupanginang di nakikicooperate. Ang sakit alam mo yon. Naiistress na ko ng sobra sobra, totoo na talaga tong stress na to. Ang sakit sa lalamunan, alam mo yon, yung kapag urat na urat ka tapos super bigat sa lalamunan nung feelings mo. Gusto mo na umiyak kaso wala ka namang mapapala kung iiyak ka, magmumukha ka lang kahiya hiya. Gusto ko na sila sigawan pero hindi naman sila makikinig. Naaawa na ko sa sarili ko kahit isa to sa pinakaayaw kong nafifeel. Bakit kasi sila ganon? Ginawa ko na yung script, ginawa ko na lahat, nagisip na ko ng props, ng lines, tinuro ko na sa knaila yung mga kaekekan sa lines. Nagmakaawa na ko kay mam na sa thursday na lang kasi gusto kong gumanda yung play. Umasa ako na nung weekend may practice kahit isang whole day lang. Ayaw naman nila, magaaral daw sila. Dalawang araw, magaaral lang? Tupangina pwede namang magadjust diba? Tapos pinagbigyan ko sila kasi nga baka mahirapan sila or what kasi sabi nila kailangan daw talaga nila magaral. Tupa pagdating ng weekdays bawal pa din, magaaral daw sila. Di ka ba naman maurat urat. Nakakainis. Bawal magpractice, bawal gabihin. I mean, okay, sige. Intindihin ko na lang sila. Iniintindi ko na nga lang sila kasi ayaw kong maging sharpminded. Gusto ko lang naman magseryoso sila pag nagpapractice eh. Ayos lang kahit magaral sila, kahit mabawasan yung araw ng practice. Basta pag nagpractice na, gusto ko makicooperate sila. Alam mo ba yon!!!!!! Tupangina hindi ko malabas ang feels ko super dami naaabno na ko.

Taal bakit kayo ganyan :( Nakakadisappoint na nakakainis na nakakahurt sa part ko bilang president talaga. Feeling ko ang powerless ko. Ayaw nyong makinig. Ginagawa na nga lahat para sa inyo. Hindi nyo man lang maappreciate. Hindi man lang kayo mageffort :( Petiks pa din kayo ng petiks.

Feeling ko din kasi masasayang lang effort ko sa kanila e.

Ayoko kasi ng ganon talaga.

Ouch sakit sa lalamunan ang bigat bigat huhu

Bwiset drama hahahuhu

Naaappreciate ko lang kasi yung pagiging family-oriented nya. Sabi ko nga diba dito, isa sa mga characteristics ng ideal guy ko, family-oriented. Pero ayon, di ko sya crush. At medyo nafeel ko yung difference ng noon pati ngayon. Kasi feeling ko kung itong araw na to, nangyari last year, feeling ko super magiging crush ko sya. Hindi ko alam kung bakit all of a sudden nawalan ako ng feelings. Kahit na mas nakilala ko sya ngayon, kahit na nakakausap ko na sya ngayon, kahit na natitignan ko na sya sa mata ngayon kasi lahat ng yon di ko nagagawa last year, parang wala lang sakin talaga.
Dahil siguro yon kay Chen. Tupangina mo chen seryoso talaga ako sayo.
Ang saya ko ngayong araw. Ok. Kahapon badtrip na badtrip ako as in tupangina nabadtrip talaga ako kahapon. Hanggang kaninang umaga sa jeep dinamdam ko pa din yon pero sabi ko sa sarili ko, wala akong ibang dapat gawin kundi magrelax. Chill lang. Ayoko na din kasi maistress tsaka lalong iistress sarili ko sa mga napapansin kong pagkukulang ng ibang tao. Open-mindedness, kasi lahat naman din ng tao nagkukulang paminsan minsan. Pero yun nga, kapag super sumobra na yung pageenjoy nila to the point na wala na silang pakialam sa noli, magagalit na ko. Katulad nung advice ni Angeline. Hahaha. Pero ayos lang. Basta ayon. Natutuwa ako kasi pagdating namin kela DK, ang dami na nila. Tapos boses lang prinaktis namin pati mga lines. Tapos mukhang may usad naman. Nakakaproud sila Ibarra pati si Damaso pati yung iba pang nagkakabisado ng lines kahit mahaba. Yun kasi yung winoworry ko nung mga previous days, kaya ako tinotopak, kasi baka hindi sila mageffort magkabisado, baka magkalat kami, baka masayang effort namin, baka mapahiya ako kay mam kasi paextend ako ng paextend ang pangit naman ng kinalabasan. Pero ngayon, sana maperfect na. May progress na naman eh. Nabuo na namin. Navisualize ko na sa isip ko yung pagkakasunod sunod. Noon kasi hindi pa kaya doble stress.
Bale ayon nga. Tupa super detailed ko magkwento kaurat. Nagood vibes na ko non. Tapos good vibes din kasi kasama namin sila Janine papuntang ministop tapos tupangina pinadaan nila kami sa hanging bridge at super nawala kaluluwa ko non pero nung nakasurvive ako, boom. Di ko madescibe ang feeling. Parang nagbagong buhay ako, parang nawala lahat ng pain, scars, chuchu. Hahahaha char. Basta ganon.
Saya kumain sa ministop tapos ang init.
Tapos naglibrary kami. First time. Dalawang oras. Todo review sa tle. Tapos ayon ang dali lang ng exam. Tapos chineckan ko papel ni pamgenkurt sa mapeh. Nalimutan ko na scores nila, wala tuloy akong mabalita. Tapos basta ayon tinatamad na ko magkwento.
Alam nyo ba feeling ko ang daming may crush sa kaklase ko kasi wala lang. Ang galing nya kasi. Ang ganda pa ng bahay nila. Tapos ang linis. Tapos huhuhu nadedepress ako kasi ang cute nila tapos ang cute ng bahay nila ang cute ng kapatid nya ang cute ng aso nila ang cute nya bilang kuya ang cute nilang lahat tapos ang lamig pa sa kanila ewan ko lang kung di ka madepress depress non. Nadadown na ko gusto ko din non. Tapos nanood kami ng horror movie, di ako ganong nagandahan pero ayos lang. Gusto ko yung feeling ng ganon. Nanonood kayong magkaklase ng horror tapos ang dilim tapos putol putol tapos ang landi nung babae naghuhubad bigla tapos yuck okay. Pero feeling ko ang dami na nilang may crush dun sa kaklase ko.
May isa pa kong napapansin. Pagdating sa mga babaeng nanonood ng horror movie pati mga babaeng nakakakita ng bata pati mga babaeng may crush tapos yung crush nila may crush na iba kaya maghahanap ng gwapo tapos kunwari yun yung crush nila tapos ipagduduldulan nila yon para magpapansin sa totoo nilang crush tapos-
Nakakatamad magisip.