A peek from the diary

Sa totoo lang, bago pa ko pumasok sa choir nila, may feeling na ko na ayaw talaga sakin ni sir at ng boyfriend nya. Hindi ko alam kung kanino ba nagsimula. Kung kaya ba ayaw sakin ni sir kasi di ko sya kinakausap o kaya di ko sya kinakausap kasi alam kong di sya masaya sa company ko. Ayaw ko na sya kausapin ever. Unless magkaayos pa kami ni sir ng totoo. Pagod na kasi talaga akong intindihin si sir. Sya naman tong walang pangiintindi sa members nya. Dun lang sya may paki sa mga lalaki haha chos. Ang sad talaga. Nagbabackread ako sa blog ko at nababasa ko kung gaano ko ka-love si sir (mas pinili ko pa ibigay oras ko sa kanya kesa sa lahat ng mahalagang bagay sakin dahil ganon sya kaimportante) tapos ganon. Hahaha lalang. Ang sad talaga na naging ganito na tingin ko kay sir after vienna. Hindi pa din naghihilom ang sugat. Hehe. Buset. Hay.

Literal na umiiyak ako sa kama nyan habang may mga ka-choir ako sa paligid ko (sa kanan at sa likod at sa ibaba). Lalang. Ang weak.